ΠΕΛΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2023 🌟 Ανακάλυψε Μοναδικά σχέδια στις καλύτερες τιμές!

Άρθρο του Ξενοφώντα Καραβίδα.

Τελικά όλοι ασχολούνται με την ύφεση..... Επειδή πολλοί με ρωτούν και με ξαναρωτούν για το ευρώ, τη δραχμή, τι θα γίνει με τυχόν πτώχευση κλπ κλπ, κάθισα και έγραψα μερικά πράγματα που πιστεύω, θαρρώ με λογική και αισιοδοξία...... για αυτούς μου τους φίλους και γνωστούς.

Κατ΄αρχήν για εμένα δεν υπάρχει μεγαλύτερος φόβος απ' τον αόρατο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Άνθρωποι που δε γνωρίζουν τι πρέπει να φοβούνται. Πού βαδίζουμε; Τι θα μας συμβεί; Στο τέλος, φοβάσαι το φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.

Κανένας δεν μπορεί ν' απαντήσει σίγουρα αλλά συγχρόνως και κανένας δε θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θ' αναγκαστούμε να ζούμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 42 ιντσών δεν θα προσφέρει τούρκικα έργα, τη Σιλά;  Θα αναγκαστούμε να ψάχνουμε φαγητό στα σκουπίδια; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνουμε ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σε εκείνες τις ταινίες με το Σταυρίδη και το Φωτόπουλο;

Δεν είμαι απόλυτα βέβαιος - αν και δε το πιστεύω και δεν προκύπτει απο τους χθεσινούς αλλά και σημερινούς οικονομικούς μας δείκτες ότι θα βγούμε απο το ευρώ - πως τυχόν πτώχευση είναι η απόλυτη καταστροφή της Ελλάδας. Γιατί?

Για να εξηγηθεί, πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η κομματική συναλλαγή; Οι εφορίες που λέμε πως είναι της διαφθοράς; Το φακελάκι των νοσοκομείων; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη των ανεπάγγέλτων; Θα υποχρεωθεί ο Χρυσοχοίδης να γίνει γεωργός, ο Αβραμόπουλος μανάβης και ο Παπαδημούλης δικηγόρος; Ποιά, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε σε αυτό;

Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι και αυτά που χρειαζόμαστε στην τελική. Στη γειτονιά μας θα κλείσουν τα 4 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κοκέτες-κυρίες ίσως δε θα ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες. Οι τράπεζες προφανώς δε θα δίνουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος και ο Σαφέτης δε θα βρίσκουν κανέναν να τους ρίξει δυο γαρύφαλλα. Στην Πρέβεζα δε θα υπάρχουν 100 καταστήματα καφέ αλλά 50. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θ' αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θ' ανακαλύψουν τη σημασία της λέξης αντοχή.

Προφανώς θα χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να χαζολογάμε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της βλακείας. Ίσως αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος. Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από τη Γιώτα Γρίβα για τις κόρες τους.

Θα ασχοληθούμε με τον πρωτογενή τομέα ίσως. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι εάν εξαιρέσουμε το ένα εκατομμύριο ανέργους και το ένα εκατομμύριο χαμηλοσυνταξιούχους, αν κάθε Έλληνας απο τα 8 εκατομύρια σε σύνολο 10, αγοράσει το 2012 ελληνικά προϊόντα αξίας 2000 ευρώ, ένας απλός υπολογισμός δείχνει ότι θα προστεθούν στην οικονομία μας 16 δισ. ευρώ. Ασύλληπτο νούμερο. Δεν είναι και άσχημα. Περισσότερα δηλαδή απο τα μέτρα που λαμβάνονται αυτή τη χρονική περίοδο περικόπτοντας κόπους χρόνων. Έως τώρα άνετα εισάγουμε από το να παράγουμε, αλλά δεν υπάρχει μέλλον εάν δεν παράγουμε!!!!
Πιο πολύ, νομίζω, θα κατασπαράξουμε εκείνο το αλαζονικό «εγώ» που τείνει να μας συγκρίνει με βάση τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που τυχόν φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Ίσως να θέλουμε πια να είμαστε ουσιαστικοί. Οι επιπόλαιοι προφανώς θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια trendy. Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Βουλγάρες που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.

Το σύστημα της αξιολόγησής μας θ' αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα ρήμαξαν. Ίσως, δε θα ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κoκοράκια τύπου Πρετεντέρη μέσα από τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας γέλασαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Chivas Reagal.

Δεν είμαι βέβαιος πως όλα αυτά είναι άσχημα. Άνεργοι βέβαια υπήρχαν υπάρχουν και θα υπάρχουν. Μειώνεται το Δημόσιο . Αυτό δηλαδή που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό και μας ταλαιπωρεί. Θ' απολυθούν κάποιοι απ' αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι. Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απ' αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα. Καί?

Μην ανησυχούμε λοιπόν. Εν τέλει ο φόβος της δραχμής και οτιδήποτε άλλο δεν είναι απαραίτητα αληθινός, είναι βέβαιο όμως πως είναι φοβητικό πολιτικό εργαλείο. Εργαλείο ίσως για να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα αλλά που δυστυχώς δημιουργεί κοινωνικά ρήγματα.
Τις τελευταίες δεκαετίες, βαλτώσαμε σε μία αναπτυξιακή φούσκα που στηρίχτηκε σε δανεικά, σε επιδοτήσεις και στηρίχθηκε στην υπέρμετρη κατανάλωση. Εφευρέθηκαν νέες πολυτελείς «ανάγκες», παραμελήσαμε βασικές υποδομές. Διεκδικήσαμε παροχές, αλλά υποστήκαμε την παροχή τριτοκοσμικών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Αντικαταστήσαμε το εργασιακό ήθος με το life style, μπερδέψαμε την επένδυση με την ΄΄αρπαχτή΄΄. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ανάπτυξη όμως, δεν υπάρχει. Όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτό τόσο αποτελεσματικότερα  θα το αντιμετωπίσουμε. Το κράτος είναι και θα είναι για το ορατό μέλλον ΄΄χωρίς σάλιο΄΄.

Oπότε για εμένα προτείνεται, η χρήση του όρου ΕΜΕΙΣ έναντι του ΕΓΩ! Επιπλέον, η ενημέρωση του κόσμου ποτέ δε βλάπτει. Η μετάβαση σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης σε μια άλλη λειτουργία, δηλαδή η μεταρρύθμιση της οικονομίας και της κοινωνίας, είναι μάχη. Πρέπει όμως να δοθεί σε όλα τα μέτωπα και σε όλα τα επίπεδα. Με ευχολόγια και τις ίδιες συνταγές, δε γίνεται δουλειά πάντως!